სამი სიტყვა შევიჩვიე,

სამი, სამად სამი სიტყვა,

ვერც ავდარმა შემიშინა,

ვერც გრიგალმა დამისეტყვა.

ნუ აწუხებთ ლექსიკონებს,

ნუ კითხულობთ ნუღარც საბაბს,

სდუმს ჭაღარა ჩიქობავა,

სდუმს ჭარმაგი სულხან-საბაც.

მთარგმნელები უჩივიან

ლინგვისტებს და პოლიგლოტებს,

თარჯიმანი იღიმება,

ვიდრე აზრზე მოვიდოდეს.

ირგვლივ მზეა, იებია,

ბევრი იასამანია, -

მღერის ჩემი სამეული,

ცეკვავს ჩემი სამაია.

არც ცალ-ცალკე იკითხება

არც ცალ-ცალკე იწერება,

არც წვიმაში იჟანგება

და არც ზღვაში იძირება.

არც არავის ეძალება,

არც არავის ედავება,

ვერ აიტანს შეხებას და

შეხედვას და შედარებას.

მხოლოდ უნდა მოისმინო

უხილავი მელოდია,

ასე თოვლის სასახლეში

მეფეები შემოდიან.

ასე უსმენს ჩანგებს ჩანგი,

თარებს თარი, დოლებს დოლი,

მოვა ღმერთი მეორედ და

იტყვის: დოვინ, დოვენ, დოვლი!