აღსასრულისკენ სამყარო მიქრის,

ვით პატრონმკვდარი ველზე ქურანი…

ღმერთო, მასწავლე მოთოკვა ფიქრის,

ანდა წამართვი ფიქრის უნარი.

ფიქრისგან ფიქრი ჩნდება ჭავლივით.

არ წყდება მტანჯველ ფიქრთა ნაკადი,

თითქოს ათასჯერ უკვე ჩავლილი

და ვერჩავლილი მაინც აქამდის.

გზა კი იგივე რჩება მიზნამდი

და ახლა გულშიც ვერ მითქვამს შიშით:

ფიქრი მაწრთობდა ცხოვრებისათვის,

თუ დავემალე ცხოვრებას ფიქრში…