აღსასრულისკენ სამყარო მიქრის, ვით პატრონმკვდარი ველზე ქურანი… ღმერთო, მასწავლე მოთოკვა ფიქრის, ანდა წამართვი ფიქრის უნარი.
არ წყდება მტანჯველ ფიქრთა ნაკადი, თითქოს ათასჯერ უკვე ჩავლილი და ვერჩავლილი მაინც აქამდის.
და ახლა გულშიც ვერ მითქვამს შიშით: ფიქრი მაწრთობდა ცხოვრებისათვის, თუ დავემალე ცხოვრებას ფიქრში… |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |