მოდი, ვით იყო წინათ ჩვეული, ჩემ გულს ალერსი ისევ მოუნდეს;

მოდი, რომ ჩემი მკვდარი სხეული ახალ სიცოცხლეს კვლავ დაუბრუნდეს.

მოდი, რადგანაც მაგ განშორებამ მე მხედველობა დამიხშო ბნელით;

მოდი, რომ შენმა მოახლოებამ დამაჯილდოვოს თვალის გახელით.

თუმცა სიბერემ და მწუხარებამ უკვე მოწამლა სიცოცხლე ჩემი,

მაგრამ ეგ შენი მშვენიერება იქნება მაინც შვების მომცემი.

ყველაფრისათვის დაიხშო გული, ის აწ ვერავის ვერ მიიკარებს,

მაგ ღვთიურ სახეს მოწყურებული მარტოკა შენთვის გავაღებ კარებს.

ამბობენ, ღამე ბიწიერია, მე ბედის წყევლით ვადევნებ ფიქრებს, -

ბედის ვარსკვლავით რა მიწერია, ან ღამე რითი დამასაჩუქრებს.

მოდი, ჰაფეზის გულში ბულბული, ჩაბუდებული უფლის ბრძანებით,

შენი შეხვედრით აღტაცებული კვლავ იგალობებს დამთვრალი ვნებით.