ლურჯი იასამნის ტოტი ჩემსკენ მოიწია ნაზად, მითხრა წასვლის დროო მოდის, მაგრამ არ ვკარგავო ლაზათს!
ისე მომევლინა ტკბილად, თითქოს მეამბორა გედი.
ფიქრთა მივყვებოდი სივრცეს, აფრააშვებული ნავით.
რტოებს იასამნით ავსილს, როცა მე მათ მიმატოვეს. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |