მზემ წყალზე ზოლად მეწამული დატოვა კვალი

და ნავსადგურში განაბნია ღამე ლანდებად.

ქალაქის თავზე იფანტება თანდათან კვამლი

და იისფერი გამელანდება.

დილის ნისლებში იხილება მზე ამოსული -

ლიბრგადაკრული, სამყაროს თვალი.

სივრცის სიღრმეში თვლემს ქალაქი ბინდით მოცული,

ნისლში აქა-იქ სილუეტები ჩნდებიან მკრთალი;

ნამძინარები, ბარბაცებენ წყალზე ჩრდილები;

უთუოდ, მათი სიზმრები თუ იქცნენ ნისლებად;

იზმორებიან, ეზარებათ გამოფხიზლება,

გაბრუებულებს ამოსულ მზის შთაბეჭდილებით.