ამაღამ მთვარეს აკლია სხივი ვაი, მიჯნურებს, რა ეშველება... განშორების ჟამს სული მაქვს ცივი... ოჰ, რა ძნელია მზის დაბნელება!..
ფიქრი წითელი როგორ დავსტოვო?!.. შენ იყავ ჩემთან ეგ წელიწადი - და განშორება ვით არ ვიგლოვო...
გაკვეთილები საღამოს ჟამის; არ იცეკვებენ ტრფობის ჯარასთან სხივები შენი თვალთა წამწამის.
ისე, ვით მგოსანს გედის სიმღერა, გაეცინება საზიზღარ ავსულს ჩემი ერთგულად სარკეში ცქერა...
ლურჯი ფრინველი, ღამის დობილი უთვალავს მასმევს ყოველდღე შხამებს: მემატიანე დაუნდობელი. |