გამოვალ გარეთ, გავიხურავ უიღბლო ჭიშკარს,

მივესალმები ჩემს სახლის წინ ატუზულ ხეებს,

ტუჩზე შემრჩება ამღვრეული ბედის ჭაშნიკი

და სინანული, სივალალე-გაშვერილ ხელებს...

დავიღუპები ისე, როგორც შეშვენის ოხერს,

მეხის ტრიალი ზარდამცემი წავა წამოვა,

საუკუნეებს მაცხოვარი გაჰყვება მეხრედ,

საუკუნეებს დასაბამი რომ მოაძოვა.