ცაზე იარე, მთვარეო,

მზეო, აბძანდი-დაბძანდი!..

მთებო, იშიშვლეთ გულ-მკერდი,

ხან მოიხვიეთ ნაბადი...

დაწვიმე, შავო ღრუბელო,

დაალბე მკერდი მიწისა;

გაუცინოდი, ლამაზო,

ახარე გული ბიჭისა!

იტანჯეთ ტრფობის ცეცხლითა,

დრო ჩვენ არ გვიცდის, მიდისა,

დავიხოცებით, ტყვენი ვართ

ჩვენ მეუფისა დიდისა.

საიქიოდამ სახდომი

ზღუდე არა სჩანს ხიდისა.

ტიალი წუთისოფელი

მიდის, მიდის და მიდისა;

ჰხედავთ, მოკლეა საზღვარი

უსაზღვრო ზღვისა კიდისა!..