ეკრანი უცხო ჰანგით იღლება,

მიმბაძველები ნერვებს მიშლიან,

სიმღერას ვნატრობ,

ნამდვილ სიმღერას,

ქართულს, მგზნებარეს,

წრფელს და ჯიშიანს.

ისეთს, სულში რომ დაიბუბუნებს,

შეგძრავს, შეგარხევს ფეხით-თავამდე,

დააფრთიანებს ხმატკბილ ბულბულებს,

მაღალ სცენაზე გაითავადებს...

თვით უფალიც რომ მიაყურადებს

და მზის სხივსავით მკერდს რომ ჩაივლის,

მერე ჩაგწვდება გულის-გულამდე

და აფეთქდება, როგორც ყვავილი.

...ჰანგების წყარო მიდის, მიღელავს

სხვადასხვა სახის,

სხვადასხვა წესით;

მე კი კვლავ ველი ისეთ სიმღერას,

მშობელ მიწაში რომ უდგას ფესვი.