ერთხელ იესომ მოწაფეთა წრეში

როცა გვერდით ჩაუარა ბაზარს,

გზაზე ძაღლის შეამჩნია ლეში

სუნს რომელიც გამოსცემდა საზარს.

- ფუვ, როგორ ყარს, თქვა მოწაფემ ერთმა

ცხვირზე ორივ აფარებით ხელის,

- ალბათ რისხვა მოგვივლინა ღმერთმა,

თქვა მეორემ, - და ხიფათი გველის.

მესამემ თქვა: - ერთი ნახეთ რას გავს

ცქერა მისი მომტანია ნაღვლის

ის რაც კვდება თავის ფორმას კარგავს

აბა ამას რაღა უგავს ძაღლის.

ნახეთ როგორ უსირცხვილოდ წევსო

მეოთხემაც გააგრძელა წყევლა,

უცებ მათთკენ შემობრუნდა ღმერთი

და ერთბაშად გააჩუმა ყველა.

უთხრა: - სულებს რად იმძიმებთ ცოდვით,

და სიმართლეს რად უკარგავთ შვილებს?

ერთი წუთით დააკვირდით მოდით

ძაღლის თეთრად მოელვარე კბილებს.

მკითხველს კი ვთხოვ ნუ ჩამითვლის კვეხნად

ამ ჩემ რჩევას აიმჩატოს ბარგი

და ეძებოს რაც კი ხვდება ქვეყნად,

ყველაფერში მარტოდ მარტო კარგი.