კვდება ეს მდელო და ეს ქარია და საქართველო ახლა მკვდარია, დილაზე მდელოს ვუმზერ სპეტაკი: და საქართველოს ციდან ვუძახი.
ახლა ძნელია სულის მიგნება. ირგვლივ ღამეა, არ ჩანს მესია და საშინელი ეს გაციგნება.
აღსდგება როგორც ღვთის სიყვარული. მას ვამბობ რასაც ვამბობდი: კმარა!!! მზეო! ამოდი, ამოდი ჩქარა!!! |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |