მხიბლავს რაჭული "ქედრულა"

სვანთ მზისეული "ლილე",

სხვა კუთხე თუ დამემდურა

ჩაწვდეს ჩემეულ ილეთს.

მხიბლავს გურული "ხელხვავი".

მხედრული "ალიფაშა".

კრიმანჭული და მხერხავი,

ხმა, მოძახილი "რაშა".

მომწონს დამტკბარი მეგრული,

"ჩელა" და "სისატურა"

ჰანგი კაეშნით შემკული

სულში რომ ჩაიწურა.

და მომწონს ისევ კახური

ჰანგი, სიმღერა შილდის,

დიდებაშემონახული,

ჯანსავსე, დინჯი, მშვიდი.

მასში წარსული დიდების

გუგუნებს ძალა, სიმხნე,

დგას მტრებთან შენაჭიდები,

შეუმუსრავი ციხე.

კახურ სიმღერის ბარაქა

მხიბლავს, მხიბლავდა მარად,

იგი სხვის კილოს არა ჰგავს

და ჟღერს ქორალის დარად.

მისი ბარაქა იოლად

მართალც გასწვდება ყველას,

ალაზანმა და იორმა,

ჟამმაც ვერ გამოწველა.

ის ბებერ ჟამის ტოლია,

ჩვენამდეც გასდო ხიდი,

იგი ქორალი მგონია,

მოგუგუნე და მშვიდი.

კახური ძველი სიმღერის

მხიბლავს ეშხი და ძალა,

სიმღერა დინჯი იმგვარი,

როგორც: "სოლომონ ბრძანა".

ვით "გუშინ შვიდნი", ან კიდევ

"ბერი კაცი ვარ" და სხვა,

შვების ცეცხლი რომ წამკიდეს

და მწუხარებაც დაცხრა.

კახთ ჰანგში წარსულ დიდების

გუგუნებს ძალა, სიმხნე

დგას მტრებთან შენაჭიდები,

შეუმუსრავი ციხე.