მკითხავ, ტურფავ, რად არ ვმღერი, 

რად არ გასმენ ლექსს ნარნარს? -

სიმი გაწყდა ანაჟღერი

ცხელი ტყვია მოხვდა ქნარს!

ქვესკნელს პირი დაუღია,

კვნესა ჰხდება მთა და ბარს,

და სიცოცხლე წაუღია -

ჩაუძირავს სისხლის ღვარს!..

ვხედავ ქვეყნის ლამაზ მკერდსა,

დასერილსა და დამსკდარს...

ვარდის გვამზე, ვარდის ღმერთსა

ბულბულს უძრავს, ბულბულს მკვდარს!..

ფრთებსა მაღალ ოცნებისა

დაფლეთილსა, გადამწვარს,

და პირუტყვულ ჟინ-ვნებისა

კორიანტელს და შავს ქარს!..

ცამ გვიმუხთლა!.. შუბს გვიღერებს!..

უხვად სთესავს შიშს და ზარს,

გვიწვამს, გვინგრევს და გვიმტვერებს 

მისთვის ნაშენს ჩვენს ტაძარს!..

იმიტომაც ვეღარ ვმღერი!..

ვერ მოგასმენ ლექსს ნარნარს:

ჩასწყდა სიმი ანაჟღერი

გულ განგმირულს მგოსნის ქნარს!..