თუთის ხეზე შაშვი დაჯდა, შაშვმა თუთა შეარხია, უშენობას ჰქვია ტანჯვა, უშენობას სევდა ჰქვია. არ იქნება არ მახსოვდეს არასოდეს არ გეცალა, არ გიყვარდი არასოდეს. ცრემლზე ცრემლი დამიგროვდა, მე თავს ბედნიერად ვრაცხდი - გულში შენი დარდი მქონდა... |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |