დინჯი დოინჯით დგას სამოვარი,

ორთქლი "ქარია", თითქოს, როდენის.

ბედსმინდობილი მადამ ბოვარი

კადნიერ კოცნის ითხოვს კოდეინს...

და გულმოწყალე აფთიაქარიც

ბედ - ბაგე-ბაგე არიგებს აბებს.

ბინდის ნარგილით ნათრიაქალი

ნიავი ფარდას ითრევს - საკაბედ.

წვეთოვან წუთებს თვლიან აბები.

ეჟუანება ბონჟუა ნიკეს;

მკლავები - ვნების ლიანდაგები -

კვლავ მიღელავენ დონ ჟუანისკენ!

მაგრამ... მორალის პატი-აღვირი

ისე დროულად აურვებს ვნებას...

დგას ბონაპარტი - პატივაყრილი,

ვით ვატერლოო და შეჩვენება!..