|
ვერ იშორებდი სევდის კრაზანებს, მშვიდად ჯერ არსად დაგიბუდია, ხშირად დიდ ბაღში ფერად ზამბახებს შენზე ბაასი ჩამოუგდიათ. ნეტავი რაზე, ნეტავი რისთვის. როცა დიდებას უმზერდი მტრულად, როცა არ სწუხდი უკვდავებისთვის. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • ნიკო სამადაშვილის პოეზია |
